Enig perfectionisme is mij niet onbekend. Ik had het aardig onder controle!
Totdat ik meer teams ging aansturen en meer verantwoordelijkheid ging dragen..
De onzekerheid gierde soms door mijn lichaam.
Deed ik het wel goed genoeg?
Wat zouden ‘ ze ‘ wel niet van mij denken?
Ze moesten eens weten.. Ik deed ook maar wat..
Ik vroeg regelmatig om feedback aan mensen die mij dan gerust stelde.
‘ Nee joh.. je doet het hartstikke goed. ‘
Het hielp even..
Onder perfectionisme zit angst verstopt.
Faalangst.
Angst voor afwijzing.
Onzekerheid.
Hoe met die angst om te gaan?
Ik had lange tijd geen idee. Het nam mij over.. Daar baalde ik dan gruwelijk van. Ik werd boos en voelde frrustratie.
Waarom lukte dit niet?
Ik was boos op mezelf, boos op mijn lichaam die signalen afgaf.. Stop jij eens even. Het irriteerde mij mateloos.
Mijn manier (coping) om die angst niet te voelen was harder en harder gaan werken. Grenzeloos doorgaan.
Als dit gebeurde verloor ik de verbinding met mezelf. Die onzekerheid en angst in mij, die negeerde ik. Het was een blinde vlek.
Eerst had ik geen idee.. Later stapte ik er overheen. Ik wilde het niet voelen..
Ik verloor in die momenten ook de verbinding met mijn teams. Ik werd kort af, harder. Wat ik naar mezelf deed .. deed ik ook naar hen.
Ik herstelde dit snel weer en kwam erop terug maar waarom dit gebeurde?
Daar moest ik mee aan de slag…
Vrouwelijke leiders die ik coach herkennen dit allemaal. Doordat ze bang zijn om te falen gaan ze kritischer worden naar zichzelf en naar hun omgeving.
Door coaching gaan ze onzekerheid en angst in de ogen kijken.
Vaak zit dit diep weggestopt. Ze herkennen wel een kritische stem in zichzelf die niet stopt en hen opjaagt.
Het voelen van angst en onzekerheid is een ander verhaal. Daar contact mee maken vraagt moed, aandacht en tijd. Liefde en mildheid.
Je gaat de verbinding aan met delen in jezelf die er lange tijd er niet mochten zijn.
Gun jezelf die tijd. Tijd om te helen. Tijd om te verbinden met jezelf en te leren hoe je in verbinding kunt blijven met je teams.. ook als jij geraakt wordt.
In verbinding staan met jezelf en met de ander. Met alles wat er is! Elkaar echt zien. Daarin kun jij het verschil maken als leider. Niet reageren vanuit angst maar uit kwetsbaarheid.
Deze week kreeg ik een app van een klant.
‘Ik durfde uit te spreken naar mijn teams dat ik het ongelooflijk spannend vind en dat ik er vertrouwen in heb. Dit kunnen zeggen is zo bevrijdend voor mij’.
Wat er toen gebeurde in de meeting was nieuw en bijzonder om mee te maken.
Het werd stil en voorzichtig kwamen we met elkaar in gesprek over hoe we elkaar gaan supporten in dit project.
Kwetsbaarheid is een kracht blijkt weer. Mooi he.
